پرسپولیس این فصل به صلابت فصول قبل نبود؛ این عبارت را بسیاری از هواداران این تیم نیز قبول دارند.
پرسپولیس در روزی که می توانست هوادار را مغلوب کند و البته در دقایقی از مسابقه هم ممکن بود دروازه خود را باز شده ببیند، به یک امتیاز این دیدار بسنده کرد تا خود را دورتر و دورتر به تکرار عنوان قهرمانی ببیند. حالا و در هفته بیست و چهارم، تیم یحیی گل محمدی ممکن است به فاصله هشت امتیازی با صدر جدول برسد و این یعنی تقریبا وداع با قهرمانی ششم. البته دوم شدن و موفقیت در جام حذفی اصلا ناکامی محسوب نمی شود و پرسپولیس هنوز فرصت دارد فصل را در شرایطی قابل قبول و حتی خوب به اتمام برساند. اما در طول فصل اتفاقاتی رخ داد که شاید حتی بخش قابل توجهی از جامعه هواداران پرسپولیس نیز معتقد بودند این تیم از صلابت فصول گذشته برخوردار نبوده و دچار افت شده است. شاید این «شش کلمه» بود که باعث شد پرسپولیس در این مقطع از فصل شانس چندانی برای قهرمانی نداشته و مانند فصول قبل دست بالا نداشته باشد.
انتخاب
بخش قابل توجهی از سرنوشت هر مجموعه ای را انتخاب های آن گروه رقم می زند. آمار نشان می دهد خریدهای تابستانی پرسپولیس حتی مورد پسند خود کادر فنی این تیم نیز قرار نگرفته و ستاره های جدید این تیم معمولا جایی در انتخاب های اول یحیی نداشتند. مقایسه کنید با فصل قبل و لحظات تاثیرگذار عیسی آل کثیر و حامد لک و میلاد سرلک و … در طول فصل. در فصل جاری به ندرت بازیکنان جدید پرسپولیس توانستند در دقایق دشوار به داد این تیم برسند.
تنوع
پرسپولیس در این فصل با توجه به سبک یارگیری خود چاره ای جز اصرار مداوم به حرکت از جناحین نداشت. در طول فصل پرسپولیس برای رسیدن به دروازه حریف تنها یک راه حل را امتحان می کرد؛ تیم یحیی برتری عددی در جناحین ایجاد کرده و به خوبی مدافعان حریف را دور می زد، به بازی عرض می داد و با خلق مثلث (بیشتر در سمت راست) بارها خلق موقعیت کرده و به گل هم می رسید. اما اجرای سیستم های متنوع مثل سه دفاعه یا ارسال از عمق و پاس های عمودی از میانه میدان به علت فقر بازیکن کارساز در این موارد و البته اندیشه های تاکتیکی سرمربی پرسپولیس، شدنی نبود. تیم رقیب اما بارها سیستم بازی خود را با توجه به سبک بازی حریف تغییر می داد. همین دیروز پرسپولیس بازی صبورانه و مالکانه معمول خود را رها کرده و تنها به دنبال ارسال تقریبا از همه جای زمین برای رها شدن از استرس رسیدن به سه امتیاز بود که اصولا این برنامه اثربخش نیست.
خلاقیت
در فوتبال و در طول یک فصل شما برای کسب موفقیت نیاز به برتری در لحظات مهم و تاثیرگذار مسابقات خود دارید. مثلا تیم برانکو در دربی فروردین ۹۸ در دقایق مهم فصل بهتر و عاقلانه تر عمل کرده و با برتری مقابل استقلال در دربی احمد نور، جدی ترین رقیب خود را از کورس خارج کرد. پرسپولیس در این فصل به عنوان مثال در دربی با بی دقتی و شاید بی مسئولیتی برخی بازیکنان خود بهترین شانس نزدیک شدن به رقیب را از دست داد، در جدال با گل گهر دروازه خود را راحت باز شده دید و برابر شهر خودرو به راحتی هر چه تمام تر امتیاز از دست داد؛ این جزئیات به راحتی سرنوشت یک فصل را رقم می زنند. در واقع تیم یحیی از عناصر لازم برای کسب پیروزی در روزهای بد (تخصص این تیم در فصول گذشته) برخوردار نبوده و بازیکنی در اختیار ندارد که به اصطلاح کار را در بیاورد.
استحکام
بر خلاف فصول قبل، پرسپولیس امسال بارها موقعیت های گلزنی خوب خود را از دست داده و اصلا به اندازه پنج فصل اخیر در امور دفاعی مستحکم ظاهر نشده است. در حقیقت این تیم فراموش کرد که در دوره پنج ساله درخشش خود اصلا به اندازه این فصل درون دروازه در خط دفاع دچار اشتباهات فردی ویرانگر نشده بود و اینقدر راحت فرصت های گلزنی خود را از دست نمی داد. پرسپولیسی که در سال های گذشته بهترین خط دفاعی لیگ را از آن خود کرده بود، امسال بارها قربانی اشتباهات فردی و البته تاکتیکی شده و هرگز از استحکام این دوره پنج ساله موفقیت به خصوص در خط دفاعی برخوردار نبود. سید جلال شرایط ۳۰ بازی قرار گرفتن در ترکیب را نداشته و ابراهیمی، فرجی، نعمتی و … گزینه های مناسبی برای پر کردن کامل این خلاء نبودند. ژوزه مورینیو بارها تاکید کرده با گلزنی در یک بازی پیروز می شوی، اما با گل نخوردن قهرمان فصل خواهی شد، اما پرسپولیس این اصل را فراموش کرد.
شانس
بی تردید خوش شانسی در لحظات مهم فصل یکی از عوامل مهم موفقیت یک تیم محسوب می شود. همین دیروز پرسپولیس فرصت های مسلم گلزنی فراوانی را از دست داد. در دیدار دو هفته قبل مقابل نفت بارها به در بسته زد و مقابل شهر خودرو، استقلال، گل گهر و … می توانست در روز خوش شانسی به برتری دست یابد (اتفاقی که گاهی در سال های گذشته نیز رخ داد و اتفاقات جریان مسابقه به سود قرمزپوشان پیش می رفت).
آرامش
هر چقدر در پنج سال گذشته کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس با آرامش مزاحم اشتباه کردن رقبا نشده و اجازه می دادند تیم های مدعی با جملات آتشین و اعتراضات کور به زمین و زمان، فضای رختکن و جامعه هواداری خود را مغشوش کرده و فشار را روی تیم خود افزایش دهند، امسال این فرمول دقیقا برعکس عمل کرد. مجموعه پرسپولیس از ابتدای فصل دقیقا مطابق روند اشتباهات رقبای خود در سال های اخیر عمل کرده و تمامی عوامل به جز اشتباهات خودی را مقصر نتایج می دانستند. این میراث در پرسپولیس به دشواری حاصل شده و حیف است به خاطر یک فصل اول نشدن (نه ناکامی، دوم شدن واقعا ناکامی محسوب نمی شود) به راحتی از دست برود.
