علي نصيريان: سرمایه ما عشق است که انسان در دنیا با آن زندگی می‌کند

محمد حسین‌زاده
مراسم رونمایی از کتاب زنده یاد جمشید مشایخی، در گفتگو با زاون قوکاسیان و ویدا مشایخی روز گذشته در سالن فردوس موزه سینمای ایران برگزار شد تا درواقع اداي ديني باشد به يكي از تاثيرگذارترين و بزرگترين ستارگان عرصه هنر كشور.
در ابتدای این مراسم بابک شادلو که اجرای برنامه را برعهده داشت،گفت: امروز زمانی فراهم شده تا یادی از زنده‌یاد جشمید مشایخی کنیم که با۶ دهه فعالیت هنری برای ما و ۳ نسل نقش‌های ماندگار برجای گذاشته است و فیلم‌هایی مانند آسمان بی‌ستاره، سرب، شمعی در باد، رفقای خوب و سریال امام علی(ع) نمونه‌های کوچکی از هنرمندی این شخصیت است.
پس از آن فتوکلیپ کوتاهی از زندگی جمشید مشایخی که شامل عکس‌های کودکی و نوجوانی و دوره‌های مختلف زندگی او و فیلم‌هایی که در آن ایفای نقش کرده بود، نمایش داده شد.
در ادامه علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون به عنوان یکی از دوستان نزدیک زنده‌یاد مشایخی و کسی که کارگردان اولین نمایش او بود، گفت: سرمایه ما عشق است که انسان در دنیا با آن زندگی می‌کند، می‌چرخد و می‌رود. در سال ۱۳۳۶ هنرهای زیبای کشور که بعدها به وزارت فرهنگ و هنر نامگذاری شد، اداره‌ای از کل ادارات فرهنگ بود. هنرهای زیبا انواع موسیقی سنتی، زری‌بافی و نقاشی داشت که مدیر این‌ بخش‌ها افرادی بزرگ، خدمتگذار و معروف بودند. ما در سال‌های ۱۳۳۵ پیش از آنکه هنرهای زیبا به فکر داشتن بخش تئاتر بیفتد با عباس جوانمرد، جعفر والی، بیژن مفید، فهیمه راستکار و… در خانه سرکیسیان با تئاتر مدرن آشنا شدیم و تمرین می‌کردیم. بعد از آن مرکز هنرهای زیبا به فکر افتاد که بخش تئاتر داشته باشد و هنرکده هنرهای دراماتیک داشته باشد که ریاست آن بر عهده دکتر مهدی فروغ قرار گرفت.
استاد علي نصیریان با اشاره به اهمیت بزرگداشت بزرگان عرصه هنر و سینما یادآور شد: چه خوب است که امروز از بزرگان عرصه تئاتر یاد می‌کنم کسانی که به تئاتر ایران بسیار خدمت کردند. یکی از کسانی که با او در اداره هنرهای زیبا آشنا شدم، جمشید مشایخی بود، او در کادر اداری اداره هنرهای زیبا بود و ما نمی‌دانستیم بازیگری می‌داند. یکی از کارهایی که دکتر فروغ انجام داد این بود که ترتیب برنامه تلویزیونی هفتگی را داد که چند سال ادامه داشت و این کارهای تلویزیونی دو حُسن بزرگ داشت، یکی اینکه امکان کار و تمرین کردن برای ما فراهم شد و دوم اینکه باعث شد مردم و جامعه ما را بشناسند و یکی از چهره‌هایی که شناخته شد جمشید مشایخی بود که وقتی تئاتر سنگلج راه افتاد، مردم بلیت خریدند و از ما بسیار استقبال کردند. من چهره جمشید مشایخی را بسیار دوست داشتم، چه اوایل جوانی و چه در میانسالی چهره‌ای مطلوب و دوست‌داشتنی داشت، چهره‌ای که یادآور صلح، انسانیت و آشتی بود. از او پرسیدم دوست داری نقشی در نمایشنامه من بازی کنی؟ او قبول کرد و فهمیدیم که با مبانی تئاتر آشناست. تجربه‌های همکاری ما ادامه داشت تا به قول پرویز پرستویی ۵ تن (زنده‌یادها انتظامی، رشیدی، مشایخی، کشاورز و من) تشکیل شد.
علي نصیریان با بیان اینکه جمشید مشایخی به دانشکده هنرهای دارماتیک می‌رفت، گفت: کارهای آکادمیک را نفی نمی‌کنم ولی مدرسه و دانشکده، بازیگر و کارگردان و هنرمند نمی‌سازد، بلکه فقط هدایت می‌کنند. آنچه که هنرآفرین است خود انسان با طبیعت ذاتی خود است. مثلا ساز زدن وسیله دارد که باید یاد گرفت ولی بازیگری با خود انسان با امکانات جسمی و روانی و فکری و فرهنگی است. کسی که به حافظ عشق دارد یعنی هنرآفرین است و مشایخی اینگونه بود.واقعا او از عشقی که خداوند بر آدم داده است برخوردار بود. استعداد مشایخی را در فیلم گاو دیده‌اید، با این که نقش زیادی نداشت ولی در همان کوتاهی نقش بسیار تاثیرگذار بود.
در ادامه نصیریان لحظه کوتاهی بغض کرد و گریست و ادامه داد: آفرینش هنر این مرد در همان نقش کوتاهش در فیلم گاو بود و در نقش خود تعمق داشت. مشایخی از نوادر کار ما بود و در بسیاری از کارهای تلویزیون و تئاترهای سنگلج همراه ما بود و در اداره هنرهای دراماتیک کشف شد. من بسیار خوشحالم که فرزندان گرامی زنده یاد جمشید مشایخی در این مراسم حضور دارند و همت کردند که کتابی درباره او منتشر شد، این کار بسیار بجاست. آرزوی آمرزش و مغفرت برای این هنرمند دارم، تا کارهای ایشان دیده می شود،نام ایشان نیز زنده است.
پس از آن بهزاد فراهانی برای صحبت درباره جمشید مشایخی روی سن آمد. این بازیگر پیشکسوت گفت: گفتنی‌ها را آقای نصیریان گفتند. آشنایی ما با استاد مشایخی برآمده از دانشکده دراماتیک بود.بزرگ‌ترین چیزی که از این مرد به یاد دارم دوره ریاست ایشان در مرکزهنرهای نمایشی بود. یکی از کارهایی که انجام داد یاری کردن ما در اجرای جشنواره تئاترهای بعد از انقلاب بود که تمام نیرویش را گذاشت تا ما بیش از ۱۰۰ نمایشنامه را در تهران اجرا کنیم. بودجه نداشتند اما رادمردی ایشان باعث شد، آن طور که می‌خواستیم اجراها روی صحنه رفت. می‌خواهم بگویم چگونه می‌شود کسی در قلب مردم جایگاه پیدا می‌کند؟ چیزی که در جمشید مشایخی نهفته بود دلبستگی او به مردم بود که انتها نداشت. او همیشه می‌گفت من نوکر مردم هستم یعنی به عنوان هنرمند حافظ منافع فرهنگی مردم بود.امکان نداشت در خیابان کسی از او چیزی بخواهد و او انجام ندهد.
وی در ادامه خاطره‌ای از زنده‌یاد جمشيد مشایخی تعریف کرد و گفت: من رفت و آمد زیادی با ایشان داشتم و کارهایی که می‌نوشتم را خدمت او می‌بردم و با هم مشورت می‌کردیم. چیزی که در خوانش آثارم از او به یاد دارم این است که دیدم تک‌تک شخصیت‌های قصه را کالبد شکافی می‌کرد، می‌پرسید این شخصیت متعلق به چه تبار و بومی است؟ مقدار دانش او چقدر است؟ دلبستگی او به مردم چگونه است؟ قد و قواره شخصیت‌ها را بررسی می‌کرد. به هیچ عنوان پز دانش خود را نمی‌داد و با مردم و در دل مردم بود. با گریه آنها گریه می‌کرد و با خنده آنها می‌خندید. معتقد بود هنرمندی که دلش برای مردم نتپد نمی‌تواند در دل مردم جای پیدا کند.
استاد بهزاد فراهانی با اشاره به چاپ کتاب زنده‌یاد جمشید مشایخی گفت: این کار یکی از شریف‌ترین کارهایی است که باید زودتر انجام می‌شد. ناگفته‌های فراوانی در این کتاب وجود دارد که علاقمندان را در این راه یاری می‌کند.
پس از آن فیلم کوتاهی از خواهر مرحوم جمشید مشایخی، ویدا مشایخی نمایش داده شد که درباره کتاب توضیحاتی ارائه کرد.
در ادامه این مراسم، مانی سلطانی مدیر عامل انتشارات مرغابی و ناشر کتاب زنده یاد جمشید مشایخی گفت: خانم مشایخی انتشار این کتاب را به ما سپرد و چیزی که در اختیار داشتیم ۸ ساعت فایل صوتی پرسش و پاسخ بود و باید دخل و تصرفی در این حجم از اطلاعات صورت می‌گرفت تا ساختار کتاب را به خود بگیرد. پررنگ‌ترین وجه این کتاب، نگاه تیزبین آقای مشایخی در بازگو کردن گوشه‌هایی از تاریخ و سیر تحولات تئاتر ایران بود. گویا از دید خود زاویه‌های پنهان از نگاه ما را بازگو می‌کرد. نکته‌ای که در مصاحبه جمشید مشایخی دیده می‌شد تاکید او به نسل جوان به خصوص کسانی که به این عرصه پا گذاشته‌اند بود، که تصمیم گرفته شد این کتاب به عنوان کتاب مرجع در دسترس علاقمندان قرار بگیرد. انتشار این ۲۰۰ صفحه دشوار به نظر می‌آمد و باید فصل‌بندی صورت می‌گرفت. در جای‌جای این گفتگو، ممکن بود شخصیتی به یاد استاد مشایخی بیاید که روال کتاب را به هم می‌زد لذابا تلاش زیاد ۱۹ فصل این مصاحبه زمان‌بندی شد که جمعا ۲۶ فصل به این کتاب اضافه شد. گاهی آقای مشایخی از افراد با نام کوچک یا نام هنری افراد استفاده می‌کرد و چون هدف این بود که کتاب برای نسل‌های دیگر هم قابل استفاده باشد پانویس‌هایی برای این کتاب در نظر گرفته شد. حافظه ایشان فوق العاده بود،این اسامی از ۱۵۰ نفر هم گذشت و لازم بود نظمی به این پانویس‌ها داده شود به همین دلیل بخش نمایه به انتهای کتاب اضافه شد. همچنین خانم ویدا مشایخی پیشنها داد کارهای سینمایی و تلویزیونی استاد هم به این کتاب اضافه شود و در همین راستا کارنامه و رزومه ایشان نیزدر کتاب آورده شد که حضور در بیش از ۳۰ تئاتر،۱۰۰ فیلم سینمایی و ۵۰ سریال بود که خود یک فصل کامل را به انتهای کتاب اضافه کرد. در ادامه مجموعه مفصلی از جوایز و تقدیرنامه‌های ایشان هم به کتاب ضمیمه شد. در نهایت این کتاب درباره هنر و سینما بود در همین راستا تصاویر و پوسترهایی گردآوری شد و به کتاب اضافه کردیم. فکر می‌کنم می‌توانستیم این کتاب را نفیس‌تر و قطورتر چاپ کنیم ولی در نظر داشتیم در حد ممکن در دسترس علاقمندان و دانشجویان باشد لذا آن را کوچک، سبک، تک‌رنگ و تا حد ممکن ارزان چاپ کردیم.
پس از آن شیفته سلطانی، دوست خانوادگی ویدا مشایخی و ویراستار کتاب نیز طی سخنانی گفت: قصه این همکاری به دوستی من با خانواده مشایخی برمی‌گردد. در سال ‌۱۳۴۸ به خاطر دوستی با ویدا و آقای مشایخی به سینما و تئاتر علاقمند شدم. وقتی پیشنهاد انتشار این کتاب از طریق انتشارات مرغابی به من داده شد،کمی تعجب کردم زیرا انتشارات مرغابی را کسی نمی‌شناخت و ممکن بود مخاطب نتواند این کتاب رادنبال کند. من و ویدا مشایخی در زمان دانشجویی با هم دوست بودیم و همیشه در ذهن داشتیم که با هم همکاری داشته باشیم.وقتی نوبت چاپ کتاب زنده یاد جمشید مشایخی شد، دلشوره داشتم که آیا کتاب در شأن ایشان درمی آید یا خیر. حیف بود که حرف‌های ارزنده ایشان به گوش مخاطب نرسد و امروز افتخار می‌کنم این کار را انجام دادم.
در ادامه سعید قطبی‌زاده، منتقد و روزنامه‌نگار نیز گفت: بازیگرانی که تا پیش از این نسل در سینما بودند اجازه نمی‌دادند که از پشت سرشان فیلم گرفته شود، گاهی پایان فیلمنامه را تغییر می دادند. امروز در صحبت‌های آقای نصیریان اسامی را شنیدید که به نظرم دانشجویان این حرفه و نسل جوان باید درباره آنها تحقیق کنند. در آن زمان اثار خارجی که ترجمه می شد رااجرا می کردند اما امروز پشتوانه بازیگران چیست. این مورد را باید در کلاس‌های بازیگری آموزش دهند و بازیگران باید آدم دیگری را باید در خود تعریف کنند. افرادی مانند مشایخی چیزی داشتند که در تمام نقش‌ها مستتر است و آن «فروتنی» است. او نقش‌ها را شبیه خود می‌کرد و از تواضع خود به نقش می‌بخشید. مشایخی در فیلم گاو نقش کوتاهی پذیرفت و در فیلم‌هایی که تاریخ سینما را عوض کردند، بازی کرد.
بعد از آن فیلم کوتاهی نمایش داده شد که در آن بازیگران پیشکسوت به صحبت درباره جمشید مشایخی پرداختند و در ادامه یکی از هنرمندان نقاش، پرتره‌ای از جمشید مشایخی آماده کرده بود که به موزه سینما اهدا شد. همچنین مهدی نادری، کارگردان نیز در این مراسم از تواضع، حضور و همدردی جمشید مشایخی در فعالیت‌های فرهنگی سخن گفت که او خالصانه دعوت فیلمسازان جوان را می‌پذیرفت.
در بخش دیگری از این مراسم نادر مشایخی، موسیقیدان و فرزند زنده‌یاد جمشید مشایخی روی سن آمد و گفت: بسیار خوشحالم که این کتاب منتشر شد وتوصیه می‌کنم آن را بخوانید. این کتاب حالت روایت دارد که از بچگی استاد شروع شده،به فعالیت او درتئاتر و به دوستی با بزرگانی مانند استاد نصیریان رسیده و وارد سینما شده است.حتی در جایی پدرم در آن سن به بچگی فکر می‌کند و ماشین‌هایی که دوست داشته می‌خرد و گویا می‌خواهد زیبایی بچگی را دوباره کشف کند و لذت ببرد، زیبایی کهشاید چون از دست رفته زیبا باشد.
وی با بیان اینکه قطع کتاب بسیار عالی است، افزود: من همیشه در ماشین کتاب می‌خوانم و اندازه این کتاب به نظرم متاسب است. از همه دوستانی که در چاپ این کتاب و برگزاری این مراسم زحمت کشیدند مخصوصا مدیرعامل محترم موزه سینما آقای مهران عباسی و خانم سپیده حیدرآبادی مدیر روابط عمومی موزه سینما که مهربانانه ما را پذیرفتند، تشکر می‌کنم.
در پایان این مراسم از کتاب زنده‌یاد جمشید مشایخی رونمایی شد و پیشکسوتان و هنرمندان روی سن حاضر شدند و عکس یادگاری گرفتند. در این برنامه افرادی همچون علی نصیریان، بهزاد فراهانی، شیفته سلطانی (نویسنده)، مانی سلطانی (مدیرعامل انتشارات مرغابی)، مهدی نادری (کارگردان)، نادر مشايخي و سام مشایخی (فرزندان زنده‌یاد جمشید مشایخی)، نگار اسکندرفر (مدیر موسسه کارنامه)، سعید قطبی‌زاده (منتقد سینما و روزنامه‌نگار) و افتخار نبوی‌نژاد (مترجم). حضور داشتند.