فیلم سینمایی دشت خاموش، به نویسندگی و کارگردانی احمد بهرامی از جمله آثار موفق سینمای ایران بوده که تاکنون در جشنواره‌های بین‌المللی متعدد حضور یافته و حتی تندیس شیر بهترین فیلم بخش افق‌ها از فستیوال ونیز سال ۲۰۲۰ نیز به این اثر اهدا شده است. دشت خاموش، فیلمی است که به شرایط دشوار کاری و روابط پیچیده انسانی چند خانواده که در یک محیط کارگری زندگی می‌کنند، می‌پردازد و از ۲۲ شهریورماه اکران خود را در گروه سینمایی هنر و تجربه آغاز کرده است. علی باقری، فرخ نعمتی، مهدیه نساج، تورج الوند، مجید فرهنگ، ناصر علاقه‌بندان، راضیه ایرانی، نرگس امینی، محسن یگانه، مهتاب خوش‌منش، شقایق آقازاده، اهورا بهرامی، پارسا و ارشا سبحانی، برسام بهرامی، مینا سرقره از جمله بازیگرانی هستند که در این اثر به ایفای نقش پرداختند.
احمد بهرامی کارگردان فیلم دشت خاموش، درباره شرایط سینما و اکران فیلم خود در زمان کنونی به دنياي جوانان گفت: به هر حال در همین شرایط شاهدیم که آدم‌ها در بخش‌های مختلف با کرونا کنار آمده و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی به کار خود می‌پردازند. اکنون بسیاری از کسب‌وکارها همچون کافه‌ها فعالیت خود را آغاز کردند و سریال‌ها و فیلم‌های بسیاری نیز در حال تصویربرداری هستند. به این ترتیب سینماها نیز با رعایت مسائلی همچون ماسک زدن و یکی در میان نشستن در سالن‌ها می‌توانند به کار خود ادامه دهند و پذیرای مخاطبان باشند. به هر جهت سینما بخشی از سرگرمی و زندگی مردم بوده است. ما هم می‌دانیم که اکران فیلم در زمان کنونی مانند ۲ سال قبل نمی‌شود اما امیدواریم که مردم در این شرایط به سینماها بیایند و فیلم را ببینند.
این کارگردان همچنین درباره چگونگی پرداختن به موضوع کارگران که در خلاصه داستان این اثر به آن اشاره شده است، بیان کرد: ما فیلمسازهایی که فیلم داستانی کار می‌کنیم، قصه‌های خودمان را روایت می‌کنیم. پدرم کارگر یک شرکت صنعتی بود و من در ۳۰-۴۰ سال گذشته از نزدیک با مسائل و مشکلات این آدم‌ها آشنا بودم. بعدها هم که قصد داشتم این فیلم را بسازم به خیلی از محیط‌های کارگری رفتم و شرایط آنها را دیدم. علاوه بر این، اخبار ما نیز در این روزها پر از مسائل آنهاست. در واقع در این ۴۰ سال اخیر به دلیل مشکلاتی که ما خودمان می‌دانیم به خاطر تحریم‌ها و مسائل دیگری که در این کشور هست، مشکلات کارگرها بیشتر شده است. بنابراین باتوجه به برداشتی که از زندگی کارگرها داشتم، سعی کردم گوشه‌ای از این مسائل را به نمایش بگذارم. اما مسئله من فقط خبررسانی یک فیلم مستند که بگویم کارگرها در وضعیت بدی هستند نبوده است. به هر جهت یک قصه‌ای شکل گرفته و به بهانه زندگی کارگرها مسائلی فراتر از مسئله معیشتی در این فیلم مطرح می‌شود. در فیلم خواسته‌های ازلی و ابدی انسان از محیط پیرامونش، از کارفرما، از مناسبات با همکاران دیگر بیان می‌شود و قصه‌ای برای آن شکل داده شده است.
بهرامی همچنین باتوجه به موفقیت فیلم دشت خاموش در جشنواره ونیز، در پاسخ به این پرسش که لازمه دیده شدن فیلم در جشنواره‌های جهانی چیست، گفت: چند فاکتور وجود دارد. اول اینکه فیلم باید استانداردهای پخش جهانی را داشته باشد که در ۲ حوزه خلاصه می‌شود. یک اینکه فیلم شما از لحاظ فنی فیلمی قابل قبول برای پخش در پرده‌های جشنواره‌های بزرگ سینما باشد که خب در این زمینه ما پا به پای دنیا پیش می‌رویم و بهترین دوربین‌ها و شاید وسایل فیلمسازی را داریم. بنابراین از لحاظ کیفی چیزی عقب‌تر از دنیا نیستیم. از نظر محتوایی نیز باید اتفاق‌هایی بیفتد که باز چند بخش می‌شود. بحث چگونگی تصویرکردن کار که به مدیر فیلمبرداری، مدیر صدابرداری و دیگر عوامل پشت دوربین ارتباط پیدا می‌کند، مسئله مهمی است و خوشبختانه متخصص‌ترین و هنرمندترین آدم‌ها که در کارشان حرفه‌ای و مسلط هستند ما در ایران داریم. بحث بعدی در قضیه محتوایی، بحث فیلمنامه و کارگردانی است. همچنین در بحث انتخاب سوژه و موضوع به هر جهت، وقتی نگاه شما به مخاطب فراتر از زیست‌بوم خودتان باشد، تفاوتی نمی‌کند که شما اهل ژاپنی، ایران یا هرجای دیگر باشید، وقتی می‌خواهید یک موضوع را بسازید باید به این فکر کنید که آیا دغدغه مطرح شده در این فیلم، دغدغه حداکثری از بین این ۲۰۰ کشور دنیا هست یا نه؟ و بعد به سراغ نوشتن آن بروید. پرداختن به مسئله کار، کارگر، کارفرما و مسائل مربوط به آنها، از جمله موضوعاتی هستند که همه در دنیا با آن درگیرند و اینطور نیست که بگوییم فقط ایران یا یک کشور دیگر با چنین مسائلی مواجه است. در واقع چون پیشرفت در زندگی امروزی ما با کار و کارگر حاصل می‌شود، خود به خود این موضوع، مسئله‌ای جهانی است.
اين كارگردان جوان و خوش‌ذوق در پایان گفت: وقتی شما فیلمی درباره یک کارگر در ایران می‌سازید مانند این است که فیلمی درباره یک کارگر در آمریکا ساختید. البته مشکلات در همه جا یکی نیستند و مشکلی که کارگر تهرانی دارد با کارگر غیر تهرانی متفاوت است. حتما کارگری که در آمریکا و ژاپن کار می‌کند، مسائل و مشکلاتش به گونه دیگری است اما من سعی کردم مسائل را کمی فراتر ببینم و دغدغه‌های ازلی و ابدی کارگرهای همه جا را در نظر بگیرم. به همین دلیل فیلم جهانی‌تر و در جشنواره‌ها دیده شده است
سعي كردم مشكلات و خواسته‌هاي كارگران را نشان دهم
درباره نویسنده
مطالب مشابه
