رحيم نوروزي: از بازيگري پشيمان شده‌ام!

مدتهاست كه هنرمندان از وضعيت مناسبي به لحاظ كاري و اقتصادي بهره نمي‌برند و به جز تعداد اندكي از آنها كه درآمدي مناسب دارند، بقيه هنرمندان با درآمدهايي اندك گذران زندگي مي‌كنند. در اين بين مسائلي مانند مافيا و همينطور بيكاري‌هاي طولاني‌مدت و عدم پرداخت دستمزد از سوي تهيه‌كنندگان و حواشي مختلف كارهاي هنري باعث شده كه خالا برخي از هنرمندان از انتخاب اين شغل پشيمان شده باشند!
رحیم نوروزی كه يكي از بازيگران شاخص سينما، تئاتر و تلويزيون به شمار مي‌رود و سالهاست در اين عرصه مشغول كار است، می‌گوید: در ۱۰ سال گذشته به دلیل اتفاقات زیادی که برایم رخ داد از کار بازیگری پشیمان شدم، شاید دلیل آن این است که خیلی زیاد درگیر کارهای تکراری و مشابه شدم. من نسبت به کار خودم جدی هستم، در برنامه‌های تلویزیونی و بخش خصوصی سیستم غلطی وجود دارد یعنی آداب و رفتار فردی و گروهی اشتباه است که باعث آزار بازیگر می‌شود.
او درباره اخمو بودن چهره خود گفت: من معمولا مدل صورتم بدین شکل است و در این چند سال هم کارهای جدی به من پیشنهاد شده است، اما این چین و چروک روی صورتم برای پیری و بالا رفتن سن است.
رحيم نوروزی که مهمان برنامه شب‌نشینی بود، درباره شروع فعالیت هنری‌اش گفت: من تئاتر را در کلاس‌های اداره ارشاد اسلامی رشت شروع کردم و نزد اساتید بزرگ این مجموعه مثل بهروز بقایی شاگردی کردم. بعد کلاس‌های استاد سمندریان را شرکت کردم و توانستم خودم را به مرحله‌ای برسانم که در عرصه ملی خودنمایی کنم. برادر بزرگ من همیشه مشوق و راهنمای من در مطالعه، تحصیل، هنر و همه زمینه‌ها بوده است و حتی گاهی هزینه‌های کلاس‌هایم را او پرداخت می‌کرد. برخلاف خانواده‌های دیگری که مخالف ورود فرزندشان به دنیای بازیگری بودند، پدرم نیز مشوق و حامی من در این زمینه بود.
رحيم نوروزی در بخش ديگري از صحبت‌هاي خود بیان کرد: شاید زمانی که همه به دنبال منفعت اقتصادی از این رشته بودند من همه رشته‌هایی را که بویی از هنر در آن بود شرکت می‌کردم، زیرا ولع به آموختن داشتم. در آن زمان با این کارها بیشتر می‌خواستیم خودمان را بشناسیم و به دنبال رشد و بلوغی در همه جوانب وجودی خودمان بودیم. من در کنار آقای آستانه بازی کردم و شاید جالب باشد بدانید که در تئاتر هیچوقت دستمزد نداشتم و اما در حال حاضر عددهای سه رقمی برای دستمزد به بازیگران تئاتر پیشنهاد داده می‌شود.
رحيم نوروزی در ادامه صحبت‌هاي خود به دستمزد بازيگران اشاره كرد و گفت: طبق دستورالعملی که در دهه ۸۰ نوشته شد، دستمزد من با ۲۰ اجرای تئاتر شاید دستمزدی نزدیک به ماهی ۲ میلیون تومان بود. روزی مدیران به خاطر نگاه آماری که داشتند، گفتند تئاتر برای همه است، اما می‌دانیم که تئاتر امر همگانی نیست و متخصص حوزه خودش را می خواهد. در حال حاضر در هر خانه‌ای یک تئاتری وجود دارد یعنی هر کسي سواد خواندن نصفه و نیمه‌ای هم داشته باشد وارد تئاتر می‌شود که این اتفاق درستی نیست. در واقع تئاتر باید فرهنگ جامعه را شکل دهد و افراد را تربیت کند، اما برخی کسانی که روی صحنه حضور دارند، خودشان از این امر مستثنی هستند.
من همیشه به اکنون فکر می‌کنم یعنی اینکه کجا ‌ایستاده‌ام و موقعیت پیش روی من چه خواهد بود، اگر بخواهم واضح بگویم به مفاهیمی مثل کودک درون که در عالم روانشناسی معنا دارد، خیلی اعتنایی نمی‌کنم. البته روی صحنه تئاتر اگر مرا دیده باشید بسیار فرد بازیگوشی هستم و آرام و قرار ندارم و باید انرژی خودم را به گونه‌ای تخلیه کنم.
رحيم نوروزي در پايان صحبت‌هايش گفت: من در کاخ کلاردشت ۲ سال به عنوان مدیر مرمت بودم و با آجر به آجر این بنا کار کردم و در دوره کارآموزی تحصیلی‌ام نیز در کاخ مرمر حضور داشتم. از سال ۶۵ خوشنویسی می‌کردم، ولی در حال حاضر برای سرگرمی خوشنویسی می‌کنم و به دنبال یک فرم مستقل خودم هستم که بتوانم یک نمایشگاه بزنم.