با تهدید، فرزندتان درس خوان نمی شود!

یک روانشناس با اشاره به تهدیدهای برخی والدین در شب امتحان برای ترغیب دانش آموزان به درس خواندن، گفت: بعضا والدین به منظور ترغیب دانش‌آموزان به درس خواندن از جملات تهدید آمیزی نظیر «منتظر کارنامه‌ات هستم»، « وای به حالت اگر نمره‌های خوبی نگیری» و … استفاده می‌کنند. حال آنکه این تهدیدها نه تنها به ترغیب دانش آموزان برای درس خواندن کمکی نمی‌کند بلکه با افزایش ترس و استرس در آنها منجر به بی‌تفاوتی نسبت به درس خواندن، رویاپردازی و انجام هر کاری به غیر از درس خواندن می‌شود.
گوهر یسنا انزانی، با بیان اینکه جملات تهدید آمیز والدین برای درس خواندن دانش آموزان منجر به افزایش شکاف روابط آنها می‌شود، اظهار کرد: والدین باید به این نکته دقت کنند که نمی‌توان به یکباره در شب امتحان رفتار، افکار و عملکرد دانش آموزان را تغییر داد بلکه باید در طول سال تحصیلی به برنامه‌ریزی دقیق برای درس خواندن فرزندان توجه داشت. دانش آموزان در ایام امتحانات به آرامش و امنیت نیاز دارند و این جملات تهدید آمیز تنها عملکرد آنها را تضعیف می‌کند.
این روانشناس «تحقیر» فرزندان با جملاتی نظیر «تو بی‌عرضه‌ای»، «تو هرچقدر هم درس بخوانی نمره خوبی نمی‌گیری چراکه بی‌دقتی» را در افزایش ترس و استرس آنها موثر دانست و ادامه داد: در فصل امتحانات دانش آموزان به خودی خود استرسی را متحمل می‌شوند که در حد طبیعی برای درس خواندن مفید است اما والدین با بیان این جملات و ایجاد استرس‌های بیشتر برای فرزندان از عملکرد آنها می‌کاهند.
وی به افزایش لجبازی دانش آموزان به واسطه این تهدیدها نیز اشاره و تصریح کرد: این جملات والدین نه تنها اصلاح‌گر نیست بلکه باعث می‌شود دانش آموز دقیقا جرات انجام و ادامه دادن همان کاری را پیدا کند که والدین آن را نهی می‌کنند و این جملات تحقیر آمیز اثرات منفی در روند تحصیلی او می‌گذارد و باعث می‌شود دانش آموز از درس خواندن زده شود.
انزانی افزایش استرس، اضطراب، ضعف در برقراری ارتباط با دیگران، گوشه گیری، انزوا طلبی، ترس از دوست داشتنی نبودن، ترس از طرد شدن و کاهش اعتماد به نفس را از جمله اثرات مخرب جملات تهدید آمیز والدین دانست و افزود: پس از مدتی نیز دانش آموز این صفات را باور کرده و دیگر ویژگی‌های مثبت خود را نمی‌بیند، چراکه ترس بالای القا شده به او منجر به ایجاد حس شرمساری شده و دانش آموز تصور می‌کند لیاقت رسیدن به جایگاه‌های بالاتر را ندارد. در واقع احساس خودارزشمندی فرزند پایین آمده و احساس ناامیدی و درماندگی او بالا می‌رود و در عین حال نیز نسبت به سخنان والدین بی‌تفاوت شده و اینگونه از اعتبار والدین کاسته می‌شود.
همچنین این رواشناس معتقد است که انزوا گزینی، بدبینی، ایجاد تمایلات خود خواهانه و روی آوردن به رفتارهای آزارگرانه نیز می‌تواند از دیگر اثرات مخرب جملات تهدید آمیز والدین باشد به طوری که ممکن است دانش آموز همان رفتارها و جملات تهدید آمیز والدین را در بزرگسالی بر روی دیگران اعمال کرده و یا به سمت مهر طلبی بیش از حد روی آورده و از دیگران گدایی محبت کند.
وی معتقد است که والدین باید عشق بی قید و شرط نسبت به فرزند خود داشته باشند و به جای استفاده از واژه‌های تحقیرآمیز دانش‌آموز را تشویق به درس خواندن کنند.
انزانی در پایان سخنان خود به اهمیت «حل مساله» والدین توسط فرزندان نیز اشاره و اظهار کرد: بهتر است والدین پس از اتمام ایام امتحانات و آمدن نتایج نهایی آزمون‌ها، با کمک خود دانش آموز شروع به حل مساله کرده و راهکارهای احتمالی را بررسی و در نهایت برای نمرات دانش آموز پیامد اندیشی کنند. به این معنا که والدین به جای تهدید دانش آموز، برای افزایش نمرات او، در امتحانات بعدی برنامه‌ریزی کرده و در این راه از راهکارهای خود دانش آموز نیز استفاده کنند. همچنین نباید فراموش کرد که خود والدین بزرگترین الگوی فرزندان هستند و از این رو والدینی که مطالعه نمی‌کنند نباید انتظار درس خواندن از فرزندان داشته باشند.