بازگشت پرسپولیس به تنظیمات کارخانه

بهترین نمایش فصل پرسپولیس در بازی با نفت آبادان رقم خورد. نمایشی که در خود اولین گل سرخ‌ها روی ساخت بازی، بالاترین درصد مالکیت و بالاترین تعداد پاس ارسالی‌شان را به همراه داشت.
بعد از دو مسابقه با آرایش سه دفاعه، پرسپولیس مقابل نفت آبادان دوباره به آرایش ۲-۴-۴ همیشگی خود بازگشت؛ منتهی این بار یحیی گل‌محمدی تصمیم گرفت رضا اسدی را که در چند هفته‌ی اخیر زیر تیغ تیز انتقادات قرار داشت به نیمکت منتقل کند و به جای او از احسان پهلوان در مرکز زمین کنار میلاد سرلک بهره برد. البته پهلوان خیلی زود مصدوم شد و جای خود را به کمال کامیابی‌نیا داد که از قضا نمایش تحسین‌برانگیزی هم داشت. یحیی برای بهبود ساخت بازی تیمش در این مسابقه، امید عالیشاه، مهدی ترابی و وحید امیری را به صورت هم‌زمان در ترکیب قرار داد تا بتواند با اتکا به جابه‌جایی‌های پرشمار این سه، فشار مرکز زمین نفت را بشکند که در این عمل هم موفق بود. نمایش سرخ‌ها مقابل آبادانی‌ها، شباهت زیادی به نمایش‌های درخشان آن‌ها در دور گروهی فصل گذشته‌ی لیگ قهرمانان آسیا داشت و بعد از چند هفته‌ی سخت، هواداران این تیم را نسبت به ادامه‌ی فصل امیدوار کرد. اما چه عواملی در کنار هم باعث شد پرسپولیس در این دیدار ۶۴۸ پاس ارسالی، ۷۲٪ مالکیت توپ و اولین گل فصلش روی ساخت بازی را داشته باشد و بهترین نمایش فصل خود را به نمایش بگذارد؟
۱- آرایش «مید‌-بلاک» نفت
علی‌رضا منصوریان تیمش را با آرایش پایه‌ی ۱-۳-۲-۴ به زمین فرستاده بود که در هنگام دفاع تبدیل به ۲-۴-۴ می‌شد؛ اما دو نفر خط فشار نفت، به جای فشار گذاشتن روی پای دو مدافع میانی سرخ‌ها، سعی در «مارک» دو هافبک میانی پرسپولیس، سرلک و پهلوان، داشتند یا سعی می‌کردند مسیر پاس دو مدافع میانی را به سرلک و پهلوان قطع کنند. در نتیجه برخلاف تمام دیدار‌های گذشته‌ی این فصل، که سایر تیم‌ها به صورت «Mid-press» و «High-press» مدافعان میانی سرخ‌ها را تحت فشار می‌گذاشتند، آزادی عمل نعمتی و فرجی در این دیدار بسیار بیش‌تر بود.
۲- آزادی عمل عالیشاه، ترابی و امیری
یحیی گل‌محمدی که کاملاً آگاه بود شاگردان منصوریان قرار است سرلک و پهلوان را از جریان مسابقه خارج کنند، به عالیشاه، ترابی و امیری، به‌خصوص عالیشاه، آزادی عمل بسیاری داده بود تا هرگاه هافبک‌های میانی پرسپولیس از جریان مسابقه خارج شدند، یک یا دو نفر از این سه، به فاز اول بازی‌سازی، یعنی نیمه‌ی زمین خودی، رفته و از مدافعان میانی توپ دریافت کنند. امید عالیشاه با دوندگی‌های بی‌امان خود در این دیدار، به‌خوبی این کار را انجام می‌داد و نقش یک بازیکن آزاد را بر عهده داشت که به همه جای زمین سرک می‌کشید.
۳- بازگشت کمال به ترکیب
کمال کامیابی‌نیا که مدت زمان زیادی از ترکیب سرخ‌ها به دور بود و بسیاری از هواداران پرسپولیس انتظار اضافه شدنش به ۱۱ نفر ابتدایی را می‌کشیدند، سرانجام در این دیدار با مصدومیت پهلوان به زمین آمد و احتمالاً عملکرد بسیار خوبش و تأثیر تا این حد مثبتش در ساخت بازی پرسپولیس، کادرفنی سرخ‌ها را هم شوکه کرده باشد! کمال بلافاصله پس از ورود به میدان، نقش «لاولپه» را برعهده گرفت، یعنی هافبک دفاعی که به فضای بین دو مدافع میانی اضافه می‌‌شود تا دو مدافع میانی بازتر شوند، در نتیجه دو مدافع کناری با خیال راحت‌تری بالا روند. کمال که تقریباً در تمام دوران برانکو هم چنین نقشی را عهده‌دار بود، در این دیدار هم به خوبی از عهده‌ی‌‌ وظایف خویش برآمد و هم نظم بهتری به ساخت بازی سرخ‌‌ها از عقب زمین داد، هم باعث شد تا با قرار گرفتن نعمتی و فرجی در نیم‌فضا‌های خودی، این دو مدافع میانی بتوانند مشارکت بهتری در فاز اول بازی‌سازی سرخ‌ها داشته باشند..
همان‌طور که یحیی گل‌محمدی هم در کنفرانس خبری پیش از بازی با نفت اعلام کرده بود، پیروزی در این دیدار از نان شب هم برای سرخ‌ها واجب‌تر بود. آن‌ها با این برد ۱۱ امتیازی شدند و علاوه بر صعود به رده‌ی چهارم جدول، فاصله‌ی خود را با سپاهان و استقلال هم به ترتیب به ۲ و ۱ امتیاز کاهش دادند. با نمایش خوبی که پرسپولیس در مقابل نفت به‌خصوص در بحث ساخت بازی از عقب زمین داشت، به‌نظر می‌رسد کادرفنی دوباره به استفاده از آرایش ۴ دفاعه بازگردد، اما احتمالاً شاهد حضور هم‌زمان عالیشاه، ترابی و امیری در همه‌ی بازی‌های سرخ‌ها خواهیم بود. شاید تنها نقطه‌ی ابهام فعلی سرخ‌ها مربوط به زمانی باشد که مثل ۵ هفته‌ی ابتدایی، تیم‌های حریف با جسارت تصمیم به تحت فشار گذاشتن مدافعان میانی سرخ‌ها بگیرند. آن گاه باید منتظر ماند و دید باز هم عقب آمدن عالیشاه، ترابی یا امیری، می‌تواند گره‌ی کار سرخ‌ها را باز کند؟